เย็นวันที่ 3 กันยายน หลังจากส่งลูกค้าเข้าที่พัก ณ โรงแรมริมปิง เชียงใหม่เป็นที่เรียบร้อย ผมก็รบกวนน้าศรช่วยขับรถมาส่งผมที่แม๊คโครเพื่อจะซื้อของให้เด็กนักเรียน"โรงเรียนศรีเนห์รู" หมู่บ้านขุนช่างเคี่ยนสักเล็กน้อย
น้าศรมาส่งผมที่แม๊คโคร เชียงใหม่ ผมหายไปประมาณเกือบชั่วโมงได้ของมาพอสมควรสองถุงแม๊คโครใหญ่ๆ โยนของเข้าท้ายรถ แล้วก็ขับรถไปที่พักกันดีกว่า ค่ำนี้ที่เชียงใหม่ผมนอนที่"บ้านหน้อยนอนม่วน"
เช้าวันที่ 4 กันยายน เชียงใหม่ชุ่มฉ่ำไปด้วยฝนตั้งแต่เมื่อคืน คาดหมายว่าบรรยากาศบนภูเขาเหนือดอยสุเทพคงจะไม่แตกต่างกันหรืออาจจะหนักกว่า เช้าวันนี้ผมได้กาแฟร้อนเข้มๆหนึ่งแก้วสร้างพลังให้กับตัวเอง ตามด้วยโจ๊กหมูฝีมือคุณป้า"บ้านหน้อยนอนม่วน" พร้อมออกเดินทาง
ตามกำหนดการคือเช้าวันนี้ออกเดินทางจากโรงแรมริมปิง เชียงใหม่ เวลาประมาณ 07.30 น. ขับรถขึ้นไปเที่ยวและเยี่ยมชมวัดพระธาตุดอยสุเทพก่อน หลังจากนั้นจึงจะเดินทางด้วยรถกะบะวีโก้สีขาวไปโรงเรียนศรีเนห์รู หมู่บ้านขุนช่างเคี่ยน
เวลา 09.30 น. โดยประมาณ ผมและลูกค้าเดินลงมาจากบันไดนาควัดพระธาตุดอยสุเทพ (ขาไปนั่งเคเบิ้ล) เพื่อมายังจุดนัดหมาย....รถกะบะพร้อมคนขับคือพี่อุ๊พร้อมเรียบร้อย!! ก่อนออกเดินทางต้องแวะไปเอาของที่รถก่อนนะจ๊ะ
ระยะจากวัดพระธาตุดอยสุเทพสู่เป้าหมายของเราคือ
หมุ่บ้าน"ม้งขาว"ขุนช่างเคี่ยน ประมาณ 12 ก.ม. ผ่านลานจอดเฮลิคอปเตอร์ พระทีนั่งภูพิงค์ หมู่บ้านม้งดอยปุย ลานกางเต็นท์อุทยานฯดอยปุย-ดอยสุเทพ ร้านกาแฟโครงการเกษตรบนทีสูง ด้วยความชำนาญของพี่อุ๊คนขับรถเราใช้เวลาเดินทางประมาณ 30 นาที ในที่สุดเราก็มาถึงเป้าหมาย!!
ต้องบอกก่อนเลยว่าใครที่คิดจะขับรถมาที่หมู่บ้านนี้เอง ขอห้ามเด็ดขาด! ให้ใช้บริการรถในพื้นที่ดีที่สุดคือบริเวณวัดพระธาตุดอยสุเทพนั้นแหละครับ คิวรถมีเพียบ!
สภาพถนนจะค่อยๆเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนเหลือถนนเลนเดียวให้วิ่ง คิดเอาเองละกันว่าขับรถขึ้นมาเองมันจะเสียงแค่ไหน ขับไปอีกจนเกือบจะถึงหมู่บ้านก็จะเปลี่ยนเป็นทางลูกร้งเลนเดียว!!! อย่าลืมนะฮะว่าเราขับรถขึ้นภูเขาและไต่ความสูงตลอดเวลา บางช่วงสูงถึง1,500เมตร แต่ตัวหมู่บ้านประมาณ 1,200 - 1,300 เมตร จากระดับน้ำทะเล
รถกะบะจอดนิ่งๆบนลานปูน ผู้โดยสารสามคนจากด้านหลังกระโดดลงมาจากท้ายกะบะ แล้วเดินมาเปิดประตูหน้ารถเพื่อเอาของไปให้เด็กๆ ไม่สิต้องบอกว่าไปให้คุณครู!!
ลานปูนที่รถจอดเป็นลานกว้างที่เด็กในโรงเรียนศรีเนห์รูจำนวน 130 คนจะมายืนเคารพธงชาติในตอนเช้านั้นเอง!
โรงเรียนแห่งนี้มีนักเรียนทั้งสิ้น 130 คน เปิดสอนระดับอนุบาลและระดับประถมศึกษา แต่ละชั้นมีหนึ่งห้องเท่านั้น นั้นคือป.1-ป.6 รวมทั้งอนุบาลด้วย ส่วนคุณครูที่ดูแลนักเรียนทั้งหมดก็ 13 ท่าน
นักเรียนที่นี้เป็นเด็กมาจากหมู่บ้านและเป็นม้งขาวหมดเลย บางคนใส่ชุดนักเรียน บางคนใส่เสื้อประจำเผ่าตัวเอง ทุกคนมีหมายเลขประจำตัวพร้อมทั้ชื่อและนามสกุลเป็นภาษาไทย เนื่องด้วยคุณครูมีน้อยไม่เพียงพอกับจำนวนนักเรียนและชั้นเรียน เท่าที่ผมสังเกตุแต่ละห้องเรียนจะไม่มีคุณครูประจำอยู่ทุกห้อง แต่เด็กๆก็ก้มหน้าก้มตาทำการบ้านหรือทำแบบฝึกหัดที่คุณครูให้ไว้
บางส่วนฝึกงานฝีมือกับคุณครูเพื่อเตรียมตัวเข้าประกวด โรงเรียนแห่งมีฝึกวิชาชีพให้เด็กด้วย!
เดินสำรวจโรงเรียนมีทั้งห้องพักครู ห้องปฐมพยาบาล ห้องคอมพิวเตอร์ ห้องครัวและโรงอาหาร ที่นี้มีโครงการอาหารกลางวันฟรีสำหรับเด็กนักเรียน ดีจัง!ไปคราวหน้าถ้าได้รถตู้จะได้ซื้อข้าวสารไปสักกระสอบให้เด็กๆ
เกือบลืมไป! ของที่ผมซื้อให้เด็กๆก็มี สมุด ปากกา ดินสอ ที่เหลาดินสอ ยางลบ ไม้บรรทัด สีเทียน สมุดวาดรูป กาแฟดาว(ฝากคุณครูที่น่ารัก)
ไม่ได้ซื้อขนมหรือของกิน เพราะคิดว่าถ้าซื้อไปก็ต้องแจกให้ครบทุกคน ไม่งั้นเด็กๆทะเลาะกันตาย! ก็เลยซื้อเพียงอุปกรณ์เครื่องเขียนอย่างเดียว
เดินถือถุงแม๊คโครพร้อมกับถามเด็กนักเรียนว่า "ห้องพักครูอยู่ไหนจ๊ะ" เด็กๆก็น่ารัก เจอผู้ใหญ่ยกมือสวัสดีทักทาย
ผมและลูกค้าเดินเข้ามาในห้องพักครูพร้อมบอกวัตถุประสงค์ รวมทั้งสิ่งของที่ซื้อมาให้เด็กๆ คุณครูกล่าวขอบคุณแทนเด็กๆเช่นกัน ช่วงที่เอาของจากถุงมาวางจัดเรียงบนโต๊ะเพื่อให้คุณครูและเด็กๆได้เห็นว่าเราซื้ออะไรมากันบ้าง ก็ได้ยินเสียงเด็กๆส่งเสียงตื่นเต็นกันใหญ่เลย
ของที่ซื้อมาทั้งหมดผมก็มอบให้คุณครูจัดการตามความเหมาะสม น่าจะดีที่สุด! ทุกอย่างเรียบร้อยและเรียบง่ายที่สุด ไม่ต้องมีพิธีอะไรมากมาย ไม่ต้องมีครูใหญ่มายืนกล่าวขอบคุณ ไม่ต้องมีเด็กๆมายืนเพื่อร้ับมอบของ ไม่มีการถ่ายรูป เพราะผมคิดว่าพิธีการเหล่านี้จะเป็นการรบกวนการเรียนการสอนของเด็กๆ และคุณครู
ของถึงมือครูก็เหมือนถึงมือเด็ก เป็นอันเสร็จสิ้นภาระกิจในครั้งนี้! ง่ายที่สุดเลย
ขอบคุณข้อมูลการเดินทางโดย พี่อ้อ อรุณี ไกด์นางฟ้า จ.เชียงใหม่
ขอบคุณข้อมูลโรงเรียนโดย ตุ๊ก ไกด์ภาษาฝรั่งเศส
ขอบคุณน้าศร ที่อำนวยความสะดวกพาไปซื้อของ
ขอบคุณคุณครูทุกท่านที่โรงเรียนศรีเนห์รู บ้านขุนช่างเคียน จ.เชียงใหม่
