"มีจื่อเจี้ยน"หนึ่งในศิษย์ของขงจื๊อได้รับมอบหมายจาก"หลู่อัยกง"เจ้าผู้ครองแคว้นให้ไปปฏิบัติหน้าที่ที่ท้องที่"ตานฟู่" ก่อนจะมาที่ตานฟู่เขาก็เริ่มศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับการปกครองท้องที่แห่งนี้แล้วระหว่างทางที่มาตานฟู่ เขารู้มาว่า"ท่านผู้เฒ่าหยางโจ้ว" ผู้ดำรงตนในครองธรรม อาศัยอยู่ไม่ไกลจาที่นี้จึงได้ไปเยี่ยมคารวะท่านก่อน ท่านผู้เฒ่าไม่ได้พูดถึงหลักการปกครองโดยตรง แต่ได้กล่าวถึงหลักการตกปลาไว้ว่า เมื่อหย่อนสายเบ็ดกับเหยื่องลงไป ปลาที่มากินเหยื่อทันทีคือ "ปลาหยางเฉียว" ปลาชนิดนี้ไม่ค่อยมีเนื้อมีหนัง รสชาติก็ไม่อร่อย ส่วนปลาที่ว่ายไปมา เหมือนจะกินเหยื่อแต่ก็ไม่กิน นั่นคือ "ปลาฟาง" ปลาชนิดนี้มีเนื้อหนังอ้วนพี รสชาติหวานสด
คำพูดของผู้เฒ่าหยางโจ้ว ทำให้ตนเข้าใจเหตุผลข้อหนึ่งของหลักการปกครอง นั่นคือจงปลีกห่างจาก"ปลาชนิดแรก" แต่ให้แสวงหา"ปลาชนิดหลัง
เมื่อเสร็จสิ้นการสนทนากับท่านผู้เฒ่าแล้ว เขาก็รีบเดินทางต่อแต่ยังไม่ทันถึงตานฟู่ก็เห็นบรรดาขุนนางกับเจ้าพนักงานท้องที่มาต้อนรับระหว่างทาง
เขารีบบอกกับคนรถว่า "รีบเร็วเข้า! เร็ว! ปลาหยางเฉียว ที่ท่านผู้เฒ่าหยางโจ้วพูดถึงนั้นมากันแล้ว"
ที่มา : ขงจื๊อ คุณครูผู้เป็นทีรัก
