เมื่อพระพุทธเจ้าตรัสรู้ได้ทรงเผยแพร่พระศาสนาท่ามกลางศาสนาอื่นๆ แต่เนื่องจากพุทธธรรมที่ทรงแสดงเป็นที่สามารถเอาชนะจิตใจของประชาชนอันประกอบด้วยเหตุผล จึงเผยแพร่ได้อย่างรวดเร็วจนกระทั่งมีผู้นับถือจำนวนมาก ทำให้ศาสนาพราหมณ์ต้องอับเฉาลงและประสบกับความเสื่อมไม่อาจฟื้นตัวขึ้นมาได้ แต่ก็มีบางแห่งที่พระพุทธศาสนาไปไม่ถึง ผู้นำของศาสนาพราหมณ์รอจังหวะและหาโอกาสที่จะทำลายพระพุทธศาสนา กระทั่งถึงสมัย "พระเจ้าอโศกมหาราช" ซึ่งทรงทำนุบำรุงพระพุทธศานาเจริญรุ่งเรืองอย่างสูงสุด
หลังจากเปลี่ยนรัชกาล พระพุทธศาสนาก็เริ่มเสื่อมเนืองจากกษัตริย์ "ราชวงศ์สุงคะ" ทรงนับถือศาสนาพราหมณ์ พระพุทธศาสนาจึงถูกบ่อนทำลายทุกวิถีทาง อาทิ มีการทำร้ายคณะสงฆ์ ทำลายวัดและขับไล่คณะสงฆ์ให้ออกจากกุกกุฏาราม เป็นต้น ยิ่งกว่านั้นยังได้ให้รางวัลแก่ผู้ฆ่าพระด้วยคือให้เงิน ๑,๐๐๐ ทินนาคะต่อการตัดคอพระภิกษุหนึ่งรูป
ศาสนาพราหมณ์ก็เร่งพยายามปรับปรุงปฏิรูปเป็นการใหญ่ มีการแต่งมหากายพ์ขึ้นอีก 2 เรื่อง มีสำนวนเป็นที่ประทับใจสามารถดึงดูดใจผู้อ่านให้เกิดศรัทธาภักดีในพระผู้เป็นเจ้าของศาสนาพราหมณ์เป็นอันมากคือ "รามายณะของฤษีวาลมีกิ และ มหาภารตยุทธ" มีจุดเด่นอยู่ที่ภควัทตีตาของฤาษีกฤษณะปายวาส มหากาพย์นี้จึงทำให้รวมมวลชนพราหมณ์แพร่หลายในหมู่ปัญญาชน
นอกจากนี้ พวกพราหมณ์ยังเลียนแบบพระพุทธศาสนาในเรื่องไตรสรณคมน์คือ "พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์"เป็นที่พึงอันสูงสุด จึงสร้าง"ตรีมูรติ"ขึ้น กล่าวคือรวมพระเจ้าใหญ่ ๓ องค์เข้าด้วยกันคือ "พระพรหม พระศิวะ และพระนารายณ์"เป็นสิ่งสูงสุด และยังได้สร้างวัดแบบพระพุทธศาสนาอีกด้วย มีการจาริกแสวงบุญตามเทวาลัยสำคัญขึ้น การฟื้นฟูปรับปรุงศาสนาพราหมณ์ในครั้งนี้จึงบรรลุวัตถุประสงค์ ก็ทำให้การเผยแพร่ขยายอย่ารวดเร็ว ส่วนพระพุทธศาสนาก็ถูกอิทธิพลครอบคลุมไว้เกือบสิ้น
ข้อมูล : ประวัติพุทธศาสนา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย
ภาพและคัดย่อ : ตบะเสือ ณ ลำน้ำกษัตริย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น