**ข้าวสารไม่ได้ไปสักพักแล้ว เย็นวันศุกร์ด้วยคนข่อนข้างเย่อะทีเดียว ไทยฝรั่งเดืนกันเต็มไปหมดเลย ที่น่าสังเกตคือผัดไทอาหารยอดฮิตอีกอย่างที่ข้าวสารปรับราคาขึ้นจากเมื่อก่อน 15 บาท เป็น 25-40 บาท ว้าว!!! อีกอย่างเดียวนี้เขามีสปอนเซอร์แล้วด้วยเป็นสายการบินแอร์เอเชีย ไม่ธรรมดาจริงๆๆ
**หลังจากที่เจอน้องเจี๊ยบและลูกชาย อือ!เสียมารยาทอย่างแรงเพราะลืมถามชื่อ น่าขายหน้าจริงๆ ก้อแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมขึ้นปอ.60 รวดเดียวถึงบ้าน การจราจรติดขัดนิดหน่อย ช่วงที่รถแล่นผ่านหน้ารามก็ทำให้นึกถึงภาพเก่าเมื่อสักสิบปีที่แล้ว ตอนทียังเป็นนักศึกษาราม บรรยากาศหน้ารามคึกคักเหมือนเดิม มีของให้เลือกซื้อเพียบ ห้างเวลโก้สมัยโน้นเปลี่ยนเป็นโรงหนัง ซอยราม43 ศูนย์รวมติวเตอร์ต่างๆ และร้านตัดผมปากซอยยังอยู่เหมือนเดิมแต่ไม่รู้เจ้าของเดิมหรือเปล่า ร้านสลัมบอยขายพวกเครื่องเขียน อุปกรณ์ซิลสกรีนก็ยังอยู่แต่เล๊กลง ร้านดังกิ้นโดนัทก่อนถึงซอยราม 53 เปลี่ยนเป็น7/11 ปั้มน้ำมันร้างกลายเป็นรามบาร์ซ่า ซอยมหาดไทยเคยมีผับเก๋ๆอยู่ร้านหนึ่งก็สาปสูญไปเรียบร้อย สรุปคือทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลงก้าวไปข้างหน้าตลอด เราหมายถึงทุกคนต้องปรับตัวให้ทัน โลกทุนนิยมมือใครยาวสาวได้สาวเอา แต่ผมว่าเศรษฐกืจพอเพียงดีกว่า อย่าวิ่งตามเลย วิ่งในจังหวะของเราดีกว่า!
ปล.ที่บ้านตอนนี้ไฟดับ ไม่รู้เมื่อไหร่ไฟจะมา ร้อนอีกต่างหากด้วย ร้ำก้อยังไม่ได้อาบ เวรกรรม!
21.58 น.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น